Selecciona una palabra y presiona la tecla d para obtener su definición.

260.       En efecto, este nombre las aplicó Leibniz. He aquí su sistema.

     Itaque dum ubique in materia superaddita admitto principia activa, etiam ubique per eam disseminata statuo principia vitalia, seu percipientia, adeoque monades, et ut sic dicam, Atomos methaphisicos, partibus carentes, nec unquam naturalicer orituras aut destruendas...

     Quaeris definitionem Animae meam. Respondeo posse animam sumi late et stricte. Late anima idem erit quod vita seu principium vitale, nempe principium actionis internae in re simplici seu monade existens, cui actio externa respondet. Leibn. Epist. ad Vagner. tom. 2. Oper. pág. 226 y 227.

     Nuestro Juan Luis Vives no estuvo muy lejos de esta opinión. Hizo substancias a los principios de obrar de todos los entes naturales.

     ...restat ut quod operatur sit aliquid a miteria distinctum, et ab inhaerentibus, quae non habet vires ad tanta edenda opera: substantia igitur...

     Ergo mistum naturale aliquid est, non per materiam pene nihil, nec per accidens, quod etiam minus est, sed per effectionem, quae inter inferiora haec maxime est, et reliqua omnia perficit, quibus adjungitur. Quapropter et substantia est effectio. De Prim. Philos. lib I. tom I. Oper. pág. 537.

Anterior


261.       ...

Esto es.

...de las potencias unas son irracionales, racionales otras. Las racionales, todas son unas en la capacidad de obrar contrariamente: las irracionales, cada una de una sola especie de obras.

     Las potencias que obran según razón, producen acciones contrarias a las que obran sin ella. Metaph. lib. 9. cap. 2.

     Averroes, el padre de todos los Escolásticos, entendió muy bien esto, en medio de sus fruslerías. Véase como explicó las palabras de Aristóleles.

     Et quia harum potentiarum agentium, quaedam sunt in animatis, quaedam vero in inanimatis, aliquae ergo earum agunt per naturam, et aliquae aliae per desiderium et electionem: et harum adhuc quaedam habent intellectum, quaedam vero non. Et quae non habent intellectum, neque desiderium, proprium est sibi operari per se unum contrariorum tantum, ut calori calefacere, et frigori infrigidare: neque habent potentiam nisi ad unum ipsorum tantum. Illud vero quod operatur per appetitum et electionem, habet potentiam ad faciendum quodcumque ipsorum voluerit. Epitom. in lib. Metaph. tract. 3. pág. 176. tom. 8. Oper. Edit. Venet. 1552.

Anterior


262.       Ap. Euseb. de Praep. Evang. lib.6. cap. 8.

Anterior


263.       Actuar. de Spirit. Animal. lib. I. cap I y 2. pág. 21, 24 y sig. Edit. Lug. 1556.

     Por no haber tenido a mano el texto griego de Actuario, me he valido de la traducción que hizo Julio Alejandrino, de Trento, a instancia de nuestro D. Diego Hurtado le Mendoza, a quien la dedicó.

Anterior


264.       De Sacr. Philosoph. pág. 415.

Anterior


265.       Jam primum enim, nisi talem nos quoque obtineremus substantiam, numquam quidem sciremus divinam in mundo et intelligibilem esse substantiam. Naturae enim affinitate sensibilium juxta et intelligibilium unumquodque cognoscimus. Actuar. de Spirit. Animal. lib. I. cap. 3. pág. 28.

Anterior


266.       Quod si inest in hominum genere mens, fides, virtus, concordia: unde haec in terras, nisi a superis, defluere potuerat? Cumque sit in nobis consilium, ratio, prudentia, necesse est, deos hace ipsa habere majora, nec habere solum, sed etiam his uti in maximis, et optimis rebus. Cicer. de Natur. Deor. lib. 2. pág. 225. Edit. Genev. 1584.

Anterior


267.       ... Había pues, o Simia, almas antes que tomasen la figura humana, separadas del cuerpo, y tenían inteligencia. Plat. Phaed. pág. 383. Edit. Lugd. 1590. fol.

     S. Agust. de Civit. Dei, lib. 10. cap. 31. Contra argumentum Platonicorum, quo animam humanam asserunt Deo esse coaeternam.

Anterior


268.       Non ita accipiendum est animos hic esse, ut hic nasci putentur: sed sicut solem in terris esse dicere solemus. cujus radius advenit et recedit: ita animorum origo caelestis est, sed lege temporalis hospitlitatis hic exsulat. Macrob. in Somn. Scip. lib. I. cap. 21. sub. fin.

Anterior


269.       Descensus animae in corpus sejunxit quidem illam a divinis animis, a quibus intelligentia, et potestate, puritateque implebatur. Conjunxit vero generationi, et natuurae, mortalibusque rebus, a quibus oblivione, et errore, et ignorantia est imbuta. Procl. de Anima et Daemonib. cap Quomodo Anima descendendo varie vestiatur &c. pag. 238. Traduct. Ficin.

     Para entender bien esto, es menester leer a Juan Stobeo en sus dos capítulos: ... de sus Eglog. Fisic. tom. 2. pág. 113 y 114. Edic. Aurel. Allobrog. 1609. Y a Macrob. in Somn. Scip. lib. I. cap. 12.

Anterior